Όλα έδειχναν αρμονικά στα τέλη Ιανουαρίου, όταν η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και ο Γάλλος ομόλογός της, Εμμάνουελ Μακρόν, δεσμεύθηκαν για στενότερη συνεργασία μέσω της νέας συνθήκης του Άαχεν.
Αλλά όπως όλες τις σχέσεις, κάποια στιγμή τα πράγματα δυσκολεύουν.
Τις τελευταίες δύο εβδομάδες, η αγάπη και οι χειρονομίες φιλίας μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας ξαφνικά ξεχάστηκαν.
Η Μέρκελ αγνόησε τις εκκλήσεις του Μακρόν για ευρωπαϊκή μεταρρύθμιση στην ομιλία της στη Σορβόνη. Η γαλλική κριτική για το γερμανο-ρωσικό έργο φυσικού αερίου Nord Stream 2 και η απόρριψη του Μακρόν για κοινή εμφάνιση με τη Μέρκελ στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου είναι αδιαμφισβήτητα σημάδια ρήξης .
Tο μήνυμα ότι κάτι δεν παέι καλά στη γερμανο-γαλλική σχέση, έχει σταλεί. Και μάλλον δεν θα είναι για μια-δυο μέρες.
Καθώς υπάρχει η συνάντηση στο Παρίσι την Τετάρτη (27/2) το απόγευμα για να συζητήσουν ευρωπαϊκά και διμερή θέματα, θα ήταν μια κατάλληλη στιγμή να γίνουν κάποιες σκληρές συζητήσεις σχετικά με τις γερμανο-γαλλικές σχέσεις. Εκτός από τις πιθανές καθυστερήσεις στο Brexit, η οικονομική, χρηματοοικονομική, καθώς και η εξωτερική και αμυντική πολιτική θα κυριαρχήσουν στις συνομιλίες.
Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν σημαντικές διαφορές πολιτικής μεταξύ τους.
Παρόλο που μια βασική συμφωνία για τον προϋπολογισμό της ευρωζώνης επετεύχθη μεταξύ του Παρισιού και του Βερολίνου, η Γερμανία θα ήθελε να δει πληρωμές από αυτή την πηγή, που βέβαια συνδέεται με διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σε μεμονωμένες χώρες, πάει καιρός που ένας υπουργός Οικονομικών της ευρωζώνης δεν έχει συζητήσει κάτι τέτοιο. Δεν είναι επίσης σαφές εάν η γαλλογερμανική συμφωνία για την ευρωζώνη είναι αρκετά ισχυρή ώστε να σπάσει την αντίσταση τουλάχιστον άλλων οκτώ χωρών της ΕΕ, ειδικά της Ολλανδίας.
Το Βερολίνο αντιμετώπισε μάλλον αδέξια την αντιπαράθεση για τον αγωγό φυσικού αερίου Nord Stream 2. Εν τω μεταξύ, η Γαλλία με απογοήτευση έχει δεχτεί το γεγονός ότι η Γερμανία αρχικά δεν υποστηρίζει τον ψηφιακό φόρο της ΕΕ. Ο ορισμός των δύο κυβερνήσεων σχετικά με το πώς θα πρέπει να είναι ένας «ευρωπαϊκός στρατός» απέχει πολύ.
Ωστόσο, σαν να μην λεφτανε αυτό, αυτή την εβδομάδα υπήρξε και ένα σημαντικό σημείο αντιπαράθεσης για τις εξαγωγές όπλων προς τη Σαουδική Αραβία.
Η Γερμανία επέβαλε απαγόρευση εξαγωγών μετά τη δολοφονία του Τζαμάλ Κασόγκγι, ενώ οι εταίροι του ΝΑΤΟ όπως η Βρετανία και η Γαλλία, από την άλλη πλευρά, συνεχίζουν τις διαπραγματεύσεις. Από τότε που Γαλλία και Γερμανία συμφώνησαν να συνεργαστούν ακόμη πιο στενά για την ανάπτυξη και την παραγωγή εξοπλισμών, το Παρίσι δεν δείχνει καθόλου ευχαριστημένο. Μια κοινή ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία, όπως υποστηρίζει η γαλλική πλευρά, δεν έχει νόημα, εφόσον οι Γερμανοί υιοθετούν αυστηρότερη στάση από τους εταίρους τους, απέναντι στις χώρες όπου εξάγουν.
Μετά από 14 χρόνια καγκελάριος, η Μέρκελ συζητά με τον τέταρτο πρόεδρο της Γαλλίας: ο Σιράκ ήταν μια γαλλική εκδοχή του "προστάτη" του κόμματός της, Helmut Kohl, η υπερκινητικότητα και η παρορμητικότητα του Σαρκοζί τον έκαναν πολικό αντίπαλό της Μέρκελ και ο Ολάντ ποτέ δεν ήταν πολιτικά ίσος της.
Και με τον Μακρόν; Καθώς η "Bασίλισσα της Ευρώπης" οδεύει σιγά-σιγά στην έξοδο, ο "διάδοχος του θρόνου" δείχνει να έχει πρόβλημα.
Η αλήθεια είναι, όταν θα λάβει σοβαρές αποφάσεις, η Μέρκελ, όπως συμβαίνει συνήθως, θα συνεργαστεί. Γνωρίζει όμως ότι ο γαλλο-γερμανικός συμβιβασμός υπήρξε ανέκαθεν κινητήριος μοχλός της ευρωπαϊκής ενοποίησης και ότι η Γερμανία δεν θα δεχθεί ποτέ μόνη της την ευρωπαϊκή ηγεσία.
Πηγή: https://www.euractiv.com
